“Bir tel kopar âhenk ebediyyen kesilir.”

Dünyanın büyüsü bozulmuşken
Bir çift sözmüş onu büyüleyen
Kara bulutlar göğü örtmüşken
Bir çift ala gözmüş aralayan

Tel kopup ahenk kesildiğinde
Bir tel sarı saçmış onu bağlayan
Ses kesip yine gizlendiğinde
Sessizlikmiş yüreği dağlayan

Gün doğup niçin şafak sökülmüyor?
Bir çift söz nedendir işitilmiyor?
Yıllarca tutuştu artık dinmiyor
Ala gözlü nazardanmış sönmüyor